شاعری که اشعارش بر دیوارهای حرم حضرت رقیه نقش بسته است که بود؟

به گزارش خبرنگار مهر، یکی از زیارتگاه‌هایی که در سوریه پس از حرم حضرت زینب کبری سلام الله علیها مورد توجه شیعیان جهان است، حرم حضرت رقیه، دختر امام حسین (ع) است.

حرم حضرت رقیه (س) در شهر دمشق و در یکی از بازارهای قدیمی دمشق بنام «سوق العماره» قرار دارد. همچنین در نزدیکی باب الفرادیس (یکی از دروازه‌های تاریخی دمشق) و در فاصله کمی از مسجد اموی و بازار شام واقع است.

تجدید بنای این حرم به پیگیری و همت امام موسی صدر و خیرین ایرانی صورت گرفته است. در این تجدید بنا، اشعاری زیبا بر دیوارهای حرم نقش بسته است.

آن کو در این مزار شریف آرمیده است

ام البکا رقیه‌ی محنت کشیده است

این قبر کوچک است از آن طفل خردسال

کز دهر سالخورده بسی رنج دیده است

اینجا ز تاب غم دل زینب شده است آب

بس ناله‌ی یتیم برادر شنیده است

اینجا ز مرگ دختر مظلومه ی حسین

کلثوم زار جامه‌ی طاقت دریده است

اینجا ز داغ نوگل گلزار شاه دین

از چشم اهل بیت نبی خون چکیده است

اینجا ز پا فتاده و او را ربوده خواب

طفلی که روی خار مغیلان دویده است

اینجاست کز رقیه‌ی دلخسته مرغ روح

بر شاخسار روضه‌ی رضوان پریده است

یا رب به جز رقیه کدامین یتیم را

تسکین به دیدن سر از تن بریده است

گر بنگری به دیده ی دل بر مزار او

ریحان آرزو گل حسرت دمیده است

گشتند اهل بیت شهی خوار قوم دون

کز کاینات ذات حقش برگزیده است

نازم به آن که هستی خود داده وز خدای

روز ازل متاع شفاعت خریده است

تنها زمین نگشته عزاخانه حسین

پشت فلک هم از غم آن شه خمیده است

در امر صبر طاقت زینب عجیب نیست

حق صبر را ز طاقت وی آفریده است

از جد و باب و مام و برادر غم و بلا

ارث مسلمی است که بر او رسیده است

بر چیدنش محال بود تا ابد ” صغیر “

شاه شهید طرفه بساطی که چیده است

شاعر این اشعار که بود؟

محمدحسین صغیر اصفهانی سال ۱۲۷۳ هجری شمسی در شب ولادت حضرت امام امیرالمؤمنین علیه‌السلام در اصفهان متولد شد.

در اثر تربیت پدرش که آقا اسدالله نام داشت و یکی از مداحان بود با اشعاری که دیگران در مدح و مصیبت اهل بیت عصمت و طهارت سروده بودند؛ آشنا گردید و در سنین هشت و نه سالگی شروع به گفتن اشعار کرد؛ به همین دلیل صغیر تخلص گرفت.

خود او در مورد تخلصش این گونه سروده است:

مرا صغیر تخلص بجا بود که سه چیز

مراد دارم و هستم از این تخلص شاد

در اول اینکه به عهد صغارتم ایزد

زبان بگفتن اشعار جانفزا بگشاد

بدوم اینکه نگیرند اکابرم خورده

اگر ز خامه من نقطه یی‌خطا افتاد

بسوم اینکه چو روز حساب پیش آید

مسلم است که آنجا بود صغیر آزاد

وی از بدو تأسیس انجمن دانشکده اصفهان به سرپرستی عباس‌خان شیدا در سال ۱۳۳۴ ق در آن انجمن شرکت کرد. او سرودن را از کودکی آغاز کرد و به «صغیر» شهرت یافت. صغیر پرورش‌یافته انجمن دانشکده اصفهان به سرپرستی میرزا عباس‌خان شیدا است و در سالیان بعد از بزرگان انجمن‌های ادبی اصفهان شد.

حرفه او را نسّاجی گفته‌اند که از این طریق امرار معاش می‌کرد. او از شیفتگان خاندان عصمت و طهارت (علیهم‌السلام) بود و اشعار بسیاری در مدح و مرثیه ایشان سرود. وی در دوران ممنوعیت برپایی روضه در عصر رضاشاه، کانون مداحان اهل بیت (علیهم‌السلام) را تشکیل داد.

صغیر سرانجام در سال ۱۳۴۹ هجری شمسی درگذشت و پیکرش در حرم رأس الرّضای اصفهان به خاک سپرده شد. «دیوان صغیر اصفهانی» شامل قصاید و غزلیات و «مصیبت‌نامۀ صغیر اصفهانی» شامل مراثی سروده شده توسط او است.