روایتی از سختی‌های ورزش معلولان تا طلای پارالمپیک و بی‌مهری مسئولان

به گزارش خبرنگار مهر، احمد امین زاده را بعد از سیامند رحمان قوی‌ترین پاراوزنه‌برداری ایران می‌دانند؛ کسی که در آخرین روز پارالمپیک پاریس مدال خوش رنگ طلا را از آن خود کرد و حسن ختام پارالمپیک پاریس همراه با مدال خوش رنگ طلای او بود. امین زاده از اهالی گتوند خوزستان است و بعد از کسب مدال پارالمپیک راهی شهرش شد؛ هر چند که او بعد از پارالمپیک از وعده‌هایی که مسئولان دادند و عملی نکردند گله مند است، اما با اراده آهنین و پشتکار به طلای پارالمپیک لس آنجلس هم فکر می‌کند. با او به گفتگو نشستیم تا از روزهای پارالمپیک و لحظات شیرین کسب مدال طلا و برنامه‌هایش در سال ۴۰۴ صحبت کنیم. در ادامه متن گفتگو او با خبرنگار مهر به شرح زیر است:

۱۵ سال سختی کشیدم تا به طلای پارالمپیک رسیدم

احمد امین زاده بهترین لحظه ورزشی‌اش را در سال ۱۴۰۳ کسب مدال طلای پارالمپیک می‌داند و می‌گوید: برای هر ورزشکاری آرزوی کسب مدال در پارالمپیک و المپیک را دارد چرا که این دو مسابقه بالاترین رویداد ورزشی جهان است. خدا را شکر می‌کنم که توانستیم در پارالمپیک پاریس به مدال طلا برسم و آن لحظه شیرین اتفاقی بود که در سال ۱۴۰۳ برای من رقم خورد. این مدال طلا حاصل ۱۵ سال تمرین و سختی بود و خدا را شکر توانستم دست پر برگردم و شرمنده خانواده و مردم نشدم.

سیامند اسطوره است و هیچکس با او قابل مقایسه نیست

خیلی از اهالی پاراوزنه‌برداری امین زاده را بعد از سیامند رحمان قوی‌ترین پاراوزنه‌بردار ایران می‌دانند، اما او خودش معتقد است که سیامند جایگاه ویژه‌ای دارد و در این باره گفت: سیامند یکی از اسطوره‌های پاراوزنه‌برداری ایران است که به نظرم هیچکس قابل مقایسه با او نیست. ۱۱ اسفند خبر فوت سیامند به ما رسید که به نظرم یکی از تلخ‌ترین اتفاقات ورزشی ایران بود که یک اسطوره از بین رفت. من عضو کوچکی از این رشته هستم که توانستم دل مردم را شاد کنم. بزرگان زیادی در پاراوزنه‌برداری افتخارآفرینی کردند و من هم گوشه‌ای از این موفقیت‌ها را ادامه دادم. امیدوارم بتوانم سالیان سال این راه را ادامه بدهم.

فعلاً به خداحافظی فکر نمی‌کنم

دارنده مدال طلای پارالمپیک پاراوزنه‌برداری در مورد برنامه‌هایش در سال ۱۴۰۴ عنوان کرد: بعد از تعطیلات اردوهای تیم ملی شروع خواهد شد و اولین مسابقه مهم ما رقابت‌های جهانی مصر است که در مهرماه است. بعد از آن بازی‌های ناگویا را پیش رو داریم. به صورت مداوم مسابقه پیش رو داریم. من هدف اصلی‌ام پارالمپیک لس آنجلس است که بعد از آن تصمیم می‌گیرم که خداحافظی کنم یا در سکان دیگری به پاراوزنه‌برداری کمک کنم. البته فعلاً قصد خداحافظی ندارم و تمام فکر و ذهنم این است که بتوانم در پارالمپیک لس آنجلس هم به مدال طلا برسم.

اولین مدال‌آور طلای پارالمپیک در شهرم هستم

امین زاده در مورد انگیزه‌هایش برای رسیدن به طلای پارالمپیک با وجود سختی‌هایی که پشت سر گذاشته است؛ می‌گوید: من برای رسیدن به این مدال زحمت زیادی کشیدم. همیشه هم در ذهنم این بود که مدالی در کارنامه ورزشی‌ام داشته باشم که ارزش زیادی داشته باشد. با وجود همه سختی‌ها و ناملایمتی‌ها فقط به پارالمپیک و کسب مدال طلا در آن میدان بزرگ فکر کردم که خدا را شکر توانستم این رؤیا به رنگ واقعیت دربیاورم. در شهرستان ما تا به حال پارالمپیکی نداشتیم، البته ورزشکار المپیکی داشتیم اما به مدال طلا نرسیده بود. من همه هدفم این بود که در شهرستان خودمان اولین مدال آور طلای پارالمپیک باشم. این انگیزه باعث شد هیچ وقت خسته نشوم، با وجود نامهربانی‌های زیادی که دیدم اما بی وقفه تلاش کردم و ناامید نشدم. خدا را شکر می‌کنم مزد آن را هم دیدم.

به خاطر سختی‌هایی که کشیدم صبور شدم

دارنده مدال طلای پارالمپیک پاراوزنه‌برداری معتقد است سختی‌های که او کشیده انگیزه‌اش را برای کسب مدال پارالمپیک بیشتر کرد و در این باره می‌گوید: معلولان شرایط سختی دارند و نمی‌توان این واقعیت را کتمان کرد. ما از نبود امکانات و شغل مناسب زجر می‌کشیم و من هم عضو کوچکی از جامعه معلولان هستم. استقامت و پشتکار ما بیشتر از بقیه است و به خاطر سختی‌هایی که با آن روبه‌رو بودیم صبورتر هم شدیم. ما ناامید نمی‌شویم و در هر شرایطی تلاش می‌کنیم.

به معلولان می‌گویم فقط خودتان به خودتان کمک می‌کنید

امین‌زاده در خطاب به جامعه معلولین می‌گوید: هر زمان کسی را می‌بینم که شرایط مشابه‌ای مثل من دارد به او می‌گویم هیچ کسی به غیر از خودش نمی‌تواند به خودش کمک کند. هر فرد خودش باید برای زندگی بجنگد. الان در کشور ما شاید میلیون‌ها فرد معلول وجود دارد که خانه نشین شدند ولی ورزشکاران معلول که به سمت ورزش روی آوردند و از خانه نشینی دور شدند، در هر مسابقه‌ای بیشترین مدال هم به دست آوردند. این مدال آوری‌ها تنها به خاطر استقامت و پشتکار جامعه معلولین است؛ ما به راحتی میدان را خالی نمی‌کنیم و ناامید نمی‌شویم. چون با طعم سختی بزرگ شدیم.

وعده توخالی مسئولان بی انگیزه‌ام کرده

دارنده مدال طلای پارالمپیک پاریس از وعده‌های مسئولان گله مند است و در این باره می‌گوید: متأسفانه باید بگویم تلاش ما ورزشکاران معلول با وجود بیشترین مدال آوری در هر مسابقه‌ای اما دیده نمی‌شود. الان چندین ماه است که از پارالمپیک پاریس زمان گذشته اما هنوز پاداش‌هایمان را دریافت نکردیم. من نمی‌دانم چون ما معلولیت داریم باید حقمان خورده شود؟ چون همیشه سکوت کردیم، هیچ وقت ما را ندیدند و حقمان را خوردند. برای پاداش ما مدام امروز و فردا می‌کنند؛ این مسائل باعث بی‌انگیزگی ما می‌شود نه سختی‌هایی که در این راه کشیدیم. ورزشکاران معلول به خاطر شرایطی که دارند کلاً با سختی و موانع همیشه روبه‌رو هستند اما همانطور که گفتم این سختی‌ها ما را بی‌انگیزه نکرده اما بی‌توجهی‌هاست که باعث دلسردی می‌شود.

امین زاده که از مسئولان شهرش گله‌مند است در این باره اظهارداشت: قبل از پارالمپیک مسئولان شهرم گفتند هر کسی که در پارالمپیک و المپیک مدال طلا بگیرد، به او زمین می‌دهیم و اشتغال ورزشکاران را تضمین می‌کنند. اما من در پارالمپیک مدال آوری کردم و به شهرم برگشتم اما هیچ اتفاقی نیفتاد. متأسفم که مسئولان شهرم وعده‌های توخالی دادند. من نمی‌دانم چرا مسئولان وقتی نمی‌توانند کاری انجام بدهند قول آن را می‌دهند؟ مگر ما آن‌ها را تحت فشار گذاشته بودیم؟

برخی مسئولان در حق ورزشکاران معلول ظلم می‌کنند

دارنده مدال طلای پارالمپیک پاریس گفت: قبل از مسابقات، مسئولان خوزستان همه جا را پر کردند که به ورزشکاران در صورت کسب مدال طلا در پارالمپیک امکانات می‌دهیم. الان یکی از آن وعده‌ها محقق نشده است و نه تنها برای من بلکه ورزشکاران المپیکی هم چیزی دریافت نکردند. متأسفم که برخی از مسئولان در حق ورزشکاران معلول ظلم می‌کنند. نباید ضعیف کشی صورت بگیرد، چون ما معلول هستیم نباید پیگیر کار ما باشند. وقتی یک مسئول به دیدار یک ورزشکار المپیکی می‌رود، باید به دیدار ورزشکار پارالمپیکی هم برود. نباید تبعیض قائل شوند. طلای من با طلای یک ورزشکار المپیکی هیچ فرقی نمی‌کند. همه ما یک شرایط داریم.

کاش حداقل مسئولان قول ندهند

قوی‌ترین پاراوزنه‌برداری ایران باوجود اینکه انگیزه‌اش رسیدن به دومین طلای پارالمپیک است، اما بی‌انگیزه شده و در این رابطه می‌گوید: من برای رسیدن به دومین طلای پارالمپیک واقعاً انگیزه دارم اما متأسفانه در این مدت به قدری ناملایمتی دیدم که الان چندین ماه است برای تمرین کردن دلسرد شدم. از مسئولان فقط یک خواهش دارم این است که اگر نمی‌توانند کاری انجام دهند، وعده آن را هم ندهند. ما انتظار نداریم اما توقع داریم اگر نمی‌توانند کاری برای ما انجام دهند؛ حداقل قول ندهند.

مشکل اشتغال دارم و روی تراکتور کار می‌کنم

امین‌زاده که از نبود شغل گلایه دارد و حتی پس از پارالمپیک مجبور شد روی تراکتور کار کند در رابطه به آن گفت: ما هر زمانی که در اردوی تیم ملی هستیم حقوق می‌گیریم و بعد از پارالمپیک به دلیل اینکه دیگر در اردو نبودم، طبیعتاً حقوقی هم نداشتم. بنابراین بعد از پارالمپیک مجبور شدم روی تراکتور کار کنم چون متأهل هم هستم و دو فرزند دارم. من به فدراسیون مراجعه کردم و از آن‌ها تقاضای شغل داشتم ولی به من گفتند مسئولان استان خوزستان قول شغل دادند و ما نمی‌توانیم کاری انجام دهیم. من نمی‌دانم چرا مسئولان قولی می‌دهند که به آن عمل نمی‌کنند بعد از آن کار را هم برای ما سخت‌تر می‌کنند.

وی ادامه داد: الان من هر تقاضایی از جایی برای شغل داشته باشم به من می‌گویند مسئولان استان قول دادند و از آن‌ها پیگیری کنم. من در استان خوزستان پیش همه مسئولان رفتم اما اصلاً توجهی نمی‌کنند. من از مسابقات پارالمپیک که برگشتم شهرداری شهرم فقط به من یک ربع سکه داده است. آیا ارزش ما همین قدر است؟ به ما گفتند که پاداش المپیکی و پارالمپیک یکی‌ها یکسان است، اما الان ما نصف پاداش پارالمپیک را گرفتیم در صورتی که بچه‌های المپیکی کامل پاداش گرفتند. چه فرقی مگر بین ماست؟