به گزارش خبرنگار مهر، در میان اعضای تیم ملی والیبال نشسته، کم نیستند ورزشکارانی که خیلی بیشتر از یک بار با این تیم در بازی های پارالمپیک شرکت کرده اند و موفق به کسب مدال هم شده اند. از جمله آنها صادق بیگدلی است، بازیکن با سابقه ای که والیبال نشسته ایران را در بازی های پارالمپیک آتن، پکن، لندن، ریو، توکیو و پاریس همراهی کرده و موفق به کسب ۶ مدال شامل ۴ طلا و ۲ نقره هم شده است.
آخرین مدالی که او با والیبال نشسته ایران کسب کرد مربوط به همین سال گذشته و بازی های پارالمپیک پاریس می شود. طلای پاریس بهترین خاطره بیگدلی از سال ۱۴۰۳ است اما بهترین خاطره او از کل دوران ورزشی اش مربوط به حدود ۱۵ سال پیش می شود جائیکه که با هم تیمی هایش در آمریکا طلای مسابقات قهرمانی جهان را کسب کردند.
صادق بیگدلی در گفتگو با خبرنگار مهر با تاکید بر اینکه سال گذشته برای ششمین بار تیم ملی والیبال نشسته ایران را در بازی های پارالمپیک همراهی کرد، گفت: طلایی که در پاریس کسب کردیم از دلچسب ترین مدال ها بود به خصوص که با شکست دادن بوسنی در فینال به دست آمد. آن مدال و قهرمانی بهترین خاطره من را از سال گذشته ساخت.
طلای پارالمپیک پاریس بهترین خاطره ۱۴۰۳ صادق بیگدلی است اما بهترین خاطره کل دوران ورزشی او مربوط به طلای جهانی در آمریکا می شود
وی در پاسخ به این پرسش که «بهترین خبری که سال ۱۴۰۳ شنیدید چه خبری بود؟»، پاسخی داد که حکایت از مهر زیاد پدری او، توجه بالایش به دو پسر دوقلویش و البته درس خوان بودن آنها داشت. وی در این رابطه گفت: محمد پرهام و محمد رهام پسرهای دوقلوی من هستند که در مقطع پنجم درس می خوانند. هر دو سال گذشته شاگرد اول شدند و واقعا خبر آن بهترین خبری بود که دریافت کردم.
این ملی پوش والیبال نشسته همچنین در مورد بهترین خاطره اش از کل دوران ورزشی خود به دو مسئله اشاره داشت که آن هم حکایت از ایران دوستی بالایش داشت. او تصریح کرد: با تیم ملی والیبال نشسته ۶ بار قهرمان و نایب قهرمان پارالمپیک شدم اما طلایی که سال ۲۰۱۰ در مسابقات قهرمانی جهان کسب کردم برایم یک لذت و ارزش دیگر داشت. آن دوره رقابت ها در آمریکا برگزار شد و از این حیث اهمیت و حساسیت زیادی داشت. خیلی مهم و ارزشمند بود که تیم ایران در خاک آمریکا طلای جهان را از آن خود کرد. شیرین آن لحظه ها هیچ وقت از یادم نمی رود.
وی در همین رابطه ادامه داد: خاطره خوب دیگرم مربوط به بازی های پارالمپیک ۲۰۱۶ ریو می شود و حمایتی که تیم والیبال نشسته از سوی تماشاگران برزیلی می شد. خیلی برایم عجیب و در عین حال جالب بود که تماشاگران برزیلی با حضور در سالن تیم ایران را تشویق می کردند. این موضوع حس غرور بالایی به من می داد.
«برنامه و هدفی داشتید که طی سال گذشته پیگیر آن بودید اما موفق نشدید به آن دست پیدا کنید؟»، بیگدلی در پاسخ به این پرسش گفت: مهمترین هدف ورزشی من قهرمانی در پاریس بود که حاصل شد. در بحث فردی هم که مشکلی نبود و به اندازه ای که تلاش داشتم به خواسته ها و نتیجه برنامه ریزی های زندگی و شغلم رسیدم.
عضو باسابقه تیم ملی والیبال نشسته همچنین به رشته خود نمره ۱۰۰ را از ۱۰۰ داد و گفت: اگر قرار بود فقط به شخصِ خودم نمره بدهم قطعا نمره خیلی کمتری را تعیین می کردم اما واقعا حق والیبال نشسته و تیم ملی چیزی غیر از نمره کامل نیست.
وی در پاسخ به چرایی این موضوع به سه مسئله اشاره داشت و گفت: اول اینکه در پارالمپیک قهرمان شدیم، دوم اینکه طلای پاریس هشتمین طلایی بود که والیبال نشسته در ادوار مختلف این بازی ها کسب کرد و از این حیث با عنوان اهدایی به امام رضا (ع) بود، مهمتر از همه اینکه والیبال نشسته ایران بعد از بسکتبال آمریکا و واترپلو مجارستان سومین تیم برتر دنیا از نظر مدال در بازی های پارالمپیک شد.
عضو با سابقه والیبال نشسته می گوید سال جدید را با آرامش بیشتر نسبت به سال قبل سپری خواهد کرد
این ملی پوش همچنین در مورد اهداف و برنامه هایش برای سال جدید گفت: معمولا سال بعد از بازی های پارالمپیک سال استراحت به حساب می آید. نه اینکه رویدادی نداشته باشیم، به خاطر اینکه حساسیت مسابقات کمتر می شود. امسال هم در اردوها و تورنمنت های مصوب شرکت می کنیم اما مسابقات اصلی مان که بازی های پاراآسیایی و مسابقات قهرمانی جهان است و نتایج آنها اهمیت زیادی هم دارد، یک سال بعد برگزار می شود. بنابراین سال جدید را با آرامش اما همچنان در تمرین و مسابقه سپری می کنیم.
صادق بیگدلی در پایان و در پاسخ به این پرسش که «چه اتفاقی می تواند رقم بخورد که سروصدای زیادی ایجاد کند و برای شخص شما هم خیلی مهم باشد؟»، گفت: اینکه تبعیض میان رشته ها و ورزشکاران شان برداشته شود، مهمترین اتفاقی است که می تواند رقم بخورد که البته به نظرم دست نیافتنی است. به خصوص میان فوتبال با سایر رشته ها تفاوت زیادی قائل می شوند در صورتیکه ورزشکاران در رشته های مختلف تلاش زیادی می کنند. خیلی ها فقط لحظه طلایی شدن ما را می بینند اما نمی بینند که برای محقق شدن آن چه روزهایی پرفشاری را سپری می کنیم که بعضا با مصدومیت همراه است اما مجبور به تمرین هستیم.
نظر شما