خبرگزاری مهر، گروه استانها – کورش دیباج: در دهه‌های گذشته، زمانی که صفحات روزنامه‌ها همچنان اولین و اصلی‌ترین منبع اطلاعات عمومی برای مردم بودند، برخی قلم‌ها با دقت و صداقت، روایات زمانه خود را به تحریر درمی‌آوردند. یکی از این قلم‌ها، قلم عبدالحسین جعفری شاهدانی بود، روزنامه‌نگاری که با نثر خود، تاریخ اصفهان را در صفحات روزنامه‌ها ثبت کرد و به مردم این دیار درک عمیقی از رخدادهای اجتماعی، فرهنگی و سیاسی زمان خود بخشید.
یادآوری نام او، یادآور روزهایی است که روزنامه‌ها، با تیترهای تأثیرگذار و گزارش‌های دقیق، نقش مهمی در شکل‌دهی به افکار عمومی داشتند. در این گفت‌وگو که بخش اول آن را در ذیل ازنظر می‌گذارنید شمارا به دنیای این تاریخ پرشکوه خواهیم برد تا از زبان استاد جعفری شاهدانی، یکی از روزنامه‌نگاران پیشکسوت و برجسته اصفهان، بخشی از تاریخ زنده رسانه‌ای را بشنوید.
آشنایی شما با مطبوعات از چه سنی آغاز شد؟
سلام و عرض ادب خدمت شما و همه عزیزان. من عبدالحسین جعفری شاهدانی هستم، متولد چهارم شهریورماه ۱۳۲۳. امسال آغاز هشتاد و یکمین سال زندگی من است. آشنایی من با مطبوعات از دوران ابتدایی و در کلاس پنجم آغاز شد. آن زمان، دانش‌آموزان دبیرستان صدیقه علم یک نشریه چاپ کرده بودند و به مدارس می‌آوردند. این نشریه به‌قدری برایم جذاب بود که آن را خریداری کردم و با خواندنش، شوق و علاقه‌ام به خبرنگاری و روزنامه‌نگاری شکل گرفت. همین علاقه و شوق باعث شد وارد این عرصه شوم و باوجود سختی‌ها و چالش‌ها، سال‌ها در این حوزه فعالیت کنم.
خیلی جالب است که خبرنگاری را از این سنین آغاز کردید. بفرمائید که چه سالی به‌طور رسمی وارد عرصه خبرنگاری شدید و این علاقه در شما چگونه شکل گرفت؟
من خبرنگاری را در سال ۱۳۴۲ به‌طور رسمی آغاز کردم. آن زمان، به‌طور کاملاً تصادفی وارد عرصه مطبوعات شدم. یک روز در مسیر برگشت به خانه به اداره کاریابی وارد شدم و بعد از پر کردن فرم‌ها، پیشنهاد کار در روزنامه اطلاعات به من داده شد. آن روزها، هنوز کتاب‌های زیادی در زمینه روزنامه‌نگاری وجود نداشت و این حوزه برای من بیشتر به‌عنوان یک علاقه قلبی بود. با این حال، از همان ابتدا فهمیدم که روزنامه‌نگاری شغلی است که می‌توانم در آن خود را پیدا کنم و در ادامه مسیر، این شغل به عشق من تبدیل شد.
چه خاطره‌ای از اولین تجربه کاری‌تان در روزنامه‌نگاری دارید؟
یکی از خاطرات جالب من مربوط به اولین روزهای حضورم در دفتر روزنامه اطلاعات است. آن زمان به من پیشنهاد شد که در ساعات نیمه‌شب برای توزیع روزنامه‌ها به دفتر بیایم. کارم این بود که به همراه چند نفر دیگر روزنامه‌ها را در سطح شهر توزیع کنیم. بعد از مدتی، من به عنوان تحصیل‌دار دفتر سرپرستی روزنامه اطلاعات منصوب شدم و این آغاز یک مسیر طولانی برای من بود. همچنین، با توجه به علاقه‌ام به نوشتن و خبرنگاری، خیلی زود توانستم خبرهایی که از رادیو پخش می‌شد را نوشته و به دفتر ارسال کنم. این شروعی بود برای رسیدن به جایگاه خبرنگاری در روزنامه اطلاعات.
در آن دوران که هنوز دانشکده‌های روزنامه‌نگاری راه‌اندازی نشده بودند، چگونه خودتان را در این حرفه ارتقا می‌دادید؟
بله، در آن زمان هنوز دانشکده‌ها و دوره‌های رسمی برای آموزش روزنامه‌نگاری وجود نداشت. من بیشتر از طریق تجربه و مشاهده کارهای دیگران یاد می‌گرفتم. در ابتدا، با خبرنگاران دیگر همکاری می‌کردم و اخبار و گزارش‌ها را از رادیو و تلویزیون جمع‌آوری می‌کردم و می‌نوشتم. همچنین، به تدریج با مطالعه منابع موجود و ارتباط با افراد برجسته در حوزه رسانه، اطلاعاتم را بیشتر می‌کردم.
شما در طول سال‌ها فعالیت خود در روزنامه اطلاعات با چه چالش‌هایی مواجه شدید؟
دشواری‌های زیادی در این مسیر وجود داشت. یکی از چالش‌های اصلی، محدودیت‌های منابع خبری و نداشتن امکانات برای جمع‌آوری اطلاعات بود. در آن زمان، ما خبری را که می‌خواستیم تهیه کنیم، باید شخصاً به محل حادثه می‌رفتیم و گزارش تهیه می‌کردیم. مثلاً اگر در یک منطقه‌ای حادثه‌ای رخ می‌داد، باید خودمان می‌رفتیم و از منابع مختلف مانند پلیس، شهرداری، یا مردم اطلاعات می‌گرفتیم. علاوه بر این، روزنامه‌ها هم کمتر در دسترس بودند و توزیع اخبار از طریق تلگراف و ارتباطات محدود بود.
در دوره‌هایی که به عنوان خبرنگار در اصفهان فعالیت می‌کردید، آیا خاطره‌ای خاص از یک مصاحبه یا رویداد مهم دارید؟
بله، یکی از خاطرات ویژه من مربوط به یک سمپوزیوم علمی در دانشگاه اصفهان است. دکتر جوان، مخترع لیزر گازی، قرار بود در این سمپوزیوم سخنرانی کند. هیچ خبرنگاری به جز من اجازه مصاحبه با ایشان را نداشت. من توانستم با ایشان مصاحبه‌ای اختصاصی انجام دهم و عکس‌هایی از او بگیرم. این مصاحبه برای من یک تجربه بی‌نظیر بود، زیرا دکتر جوان معمولاً با هیچ خبرنگاری مصاحبه نمی‌کرد. این حادثه به نوعی نقطه عطفی در کارنامه حرفه‌ای من محسوب می‌شود.
شما در دوره‌های مختلفی خبرنگار و نماینده روزنامه اطلاعات بودید. آیا ارتباط شما با مردم و مسئولین تأثیر زیادی در کار شما داشت؟
قطعاً. ارتباط مستقیم با مردم و مسئولین یکی از مهم‌ترین عوامل موفقیت در خبرنگاری است. من همیشه سعی می‌کردم با همه افراد در جامعه ارتباط برقرار کنم، از مسئولین دولتی گرفته تا مردم عادی. این ارتباط نزدیک باعث می‌شد تا به سرعت از وقایع و رویدادهای مهم مطلع شوم و بتوانم گزارش‌های دقیق و معتبر بنویسم. یکی از ویژگی‌های من این بود که با تمام منابع خبری در شهر آشنا بودم و در دسترس آن‌ها بودم. این روابط باعث شد که هم‌اکنون نیز از من به عنوان یک خبرنگار با تجربه یاد شود.
در پایان، اگر بخواهید چند نکته مهم برای جوانان و خبرنگاران نوپا بفرمائید، چه توصیه‌ای دارید؟
به جوانان و خبرنگاران تازه‌کار توصیه می‌کنم که همیشه با دقت و صداقت اخبار را پوشش دهند. خبرنگاری شغلی است که مسئولیت سنگینی دارد و باید همواره به دنبال حقیقت باشد. از تجربه دیگران یاد بگیرید و همیشه در پی بهبود خود باشید. همچنین، در این حرفه نباید از سختی‌ها و چالش‌ها هراسی داشت، بلکه باید از آن‌ها به عنوان فرصتی برای یادگیری و رشد استفاده کرد. خبرنگاری نه تنها یک شغل، بلکه یک تعهد به مردم است.
ادامه گفت و گو در روزهای آتی منتشر می‌شود…
۰۹:۵۳ - ۱۴۰۳/۱۲/۱۹
نظر شما