حجت الاسلام علی اکبر انصاری در گفتگو با خبرنگار مهر در خصوص بررسی، تبیین و تفسیر آیه ۱۱۲ سوره هود در دوازدهمین روز از ماه مبارک رمضان ۱۴۰۳ در راستای اجرای جز دوازدهم از طرح «زندگی با آیه ها» با اشاره به داستان حضرت موسی (ع) گفت: تا قبل رسیدن به نیل همه شأن ادعای ایمان داشتند و به حضرت موسی به می‌گفتند حالا که ما را از چنگ فرعون نجات داده‌ای تا هر کجای عالم که بروی همراهت هستیم؛ اما سفر که شروع شد و دشواری‌های مسیر را که چشیدند و چند قدم مانده به نیل که لشکر فرعون را پشت سر خودشان دیدند، ناگهان دست و دلشان لرزید و گفتند نکند خدا ما را فراموش کرده باشد و گفتند: نکند ما را تنها گذاشته باشد و قصه حضرت موسی و پیروانش، قصه همیشه است و خدا آدم‌ها و ادعاهایشان را آرام آرام آن قدر الک می‌کند تا در آخر فقط واقعی ها باقی بمانند؛ همان‌ها که تا لحظه آخر شک به دلشان راه نمی‌دهند؛ همان‌ها که تا لحظه آخر استقامت می‌ورزند.
وی افزود: همه ما کم و بیش کارهای ناتمامی در زندگی‌هایمان داریم و کاری را شروع کرده ایم و وسط راه رها کرده ایم، در حالی که اثر بعضی از کارهای خوب به این است که به سرانجام برسد؛ وگرنه اثری نخواهد داشت حتی گاهی ضررش بیشتر است از بین همه مسلمان‌ها یک عده نامه نوشتند که بیا حسین ما همراه تو هستیم و آنها کوفی‌ها بودندو نامردی کردند امام را جلو انداختند و خودشان را پس کشیدند اثر یک کار نیمه تمام کربلا می‌شود، اما در مقابل یک ورزشکار را تصور کنید که از کودکی رؤیای کسب مدال طلای المپیک را در سر دارد و او سال‌ها از خواب و خوراک خود می‌زند، شکست می‌خورد مصدوم می‌شود، اما هیچ گاه تسلیم نمی‌شود و بالاخره روزی روی سکوی قهرمانی می‌ایستد و استقامت او رمز طلای زندگی اش شد.
همچنین وی با اشاره به اینکه استقامت در برابر سختی‌ها مسیر موفقیت را هموار می‌کند اذعان داشت: این اصل نه تنها در ورزش بلکه در تمام عرصه‌های زندگی صدق می‌کند خداوند متعال در سوره مبارکه هود داستان تعدادی از انبیا و ایستادگی آنان در مسیر مأموریت و مبارزات دامنه دارشان بر ضد شرک و کفر و انحراف را بیان می‌نماید، سپس به پیامبر اکرم و مؤمنان دستور می‌دهد که فَاسْتَقِمْ کَمَا أُمِرْتَ وَمَنْ تَابَ مَعَکَ می‌فرماید: «همه مسلمانان مأمورند که همراه پیامبر ایستادگی کنند و هرگز به خاطر کثرت دشمنان و حملات شدید آنان میدان را خالی نکنند.»
حجت الاسلام انصاری بیان کرد: استقامت، به معنای تلاش برای ایستادن و به تعبیر دیگر به زانو در نیامدن جوهره‌ی پیروزی است و هنگامی که ملتی راهی را آغاز می‌کنند رسیدن به نتایج احتیاج دارد به استقامت در آن راه به پیشرفت در آن راه به متوقف نشدن میان راه باید ایستاد و باید ثبات به خرج داد باید راه را گم نکرد و هدف را همواره در مقابل چشم داشت و به طور مستمر باید پیش رفت و اگر این شد پیروزی‌ها پی در پی پیش خواهد آمد و می‌گفتند کسی تکنولوژی اش را به ما نمی‌دهد و تحریم هستیم و می‌گفتند ما از پس این کارها برنمی آییم و اما تهرانی مقدم‌ها و رضایی نژادها و فخری زاده‌ها کوتاه نیامدند، چون این آیه را با پوست و گوشت و خون زندگی کرده بودند، چون می‌دانستند که خدا بالاخره راهش را نشانشان می‌دهد و امروز نیز ما در زندگی فردی و اجتماعی با چالش‌های بسیاری مواجه هستیم و اگر از سختی‌ها نهراسیم و در مسیر حق ثابت قدم بمانیم خداوند و عده‌ی پیروزی و آرامش را به ما داده است.
کارشناس مذهبی تصریح کرد: خداوند در این آیه از ما خواسته است که در مسیر حق همپای رسول خدا ایستادگی کرده و تسلیم سختی‌های مسیر و فشار دشمنان نشویم و برای عمل به این آیه در زندگی می‌توانیم در کارهای خوب مانند نماز خواندن و صدقه دادن و کمک به دیگران خود را همراه رسول خدا بدانیم و در انجام دادن آنها استمرار داشته باشیم، به خاطر سختی‌های مسیر مقاومت و ضربات دشمن نا امید نشویم و به فکر سازش با دشمن نیفتیم و مشکلات و سختی‌ها را طبیعت مسیر پیشرفت بدانیم و به جای ناامیدی صبر و استقامت را تمرین کنیم که این تنها راه جذب یاری خدا است.
نظر شما