می‌گویند تلویزیون نمی‌بینند اما مخاطب برنامه‌ها و سریال‌ها هستند!

محسن برمهانی معاون سیما درباره مخاطب رسانه ملی و تغییر میزان مخاطب نسبت به گذشته با ذکر نکته‌ای به خبرنگار مهر بیان کرد: الگوی مصرف رسانه‌ای نخبگان و هنرمندان امروزه تغییر کرده است، علیرضا خمسه چند ماه پیش در جایی گفته بود که در گذشته برنامه‌ها بهتر بودند. من چند نمونه از سریال‌های اخیر تلویزیون را مثال زدم و با برخی آثار قدیمی مقایسه کردم و دیدیم به لحاظ فرم، ساختار، قصه این سریال‌های اخیر جذاب‌تر بوده‌اند و او هم پذیرفت.

وی اضافه کرد: اما برخی از آن آثار برای مخاطب جذاب است چون آن زمان چاره‌ای جز تماشای تلویزیون نداشته است و به دلیل نبود نمونه‌های مشابه، همان برنامه‌ها با اقبال او مواجه شده است. در حالی که امروز مخاطب می‌تواند در هر لحظه به هر محتوایی دسترسی داشته باشد.

برمهانی یادآور شد: امروزه حتی باکس‌های غیرقانونی هستند که مانند شبکه‌های تلویزیونی عمل می‌کنند، ده‌ها هزار محتوا را ارائه می‌دهند و سریال‌های صدا و سیما را هم تنها یک ساعت پس از پخش، در این باکس‌ها قرار می‌دهند.

معاون سیما با اشاره به یک انتظار غیرواقعی تصریح کرد: وقتی از نارضایتی مخاطبان صحبت می‌کنیم، مقایسه با گذشته مد نظر نیست بلکه برخی انتظار دارند رسانه پخش (برودکست) به گونه‌ای عمل کند که مخاطب ترجیح دهد به جای مراجعه به شبکه‌های اجتماعی یا دانلود محتوا یا چرخیدن در اینستاگرام، پای تلویزیون بنشیند. نمی‌گویم البته این انتظار بی‌جا است و ما هم حتماً شبانه‌روزی برای بهبود شرایط پخش تلاش می‌کنیم، اما باید به صورت عالمانه و هوشمندانه با این انتظارات برخورد کرد. اینکه به صورت کلی گفته شود تلویزیون چیزی برای دیدن ندارد این نگاه غیرمنطقی است.

برمهانی در ادامه به تجربه خود در یک جلسه با یکی از نهادها اشاره کرد و گفت: در آن جلسه، فردی گفت که اصلاً تلویزیون تماشا نمی‌کند، اما در ادامه صحبتهایش متوجه شدم که خبرهایش را از تلویزیون دنبال می‌کند، ضمن آن گفت البته سریال «فریبا» هم اثر خوبی بوده است. در ادامه درباره نوه‌هایش گفت همیشه شبکه پویا می‌بینند و در منزلش این شبکه همیشه روشن است.

وی در پایان گفت: این نشان می‌دهد گاهی ما اعلام می‌کنیم تلویزیون نمی‌بینیم، اما ناخودآگاه بخشی از مصرف رسانه‌ای از طریق تلویزیون است و دلیلش هم این است که حس نارضایتی دارد. این نارضایتی هم ناشی از مقایسه است و در همه جای دنیا وجود دارد. مساله این است که در فضای برودکست، این رسانه است که انتخاب می‌کند چه چیزی ببینید، اما در دیگر رسانه‌ها این شما هستید که محتوا را انتخاب می‌کنید و طبیعتاً چیزهایی را می‌بینید که باب میل شما است و احساس رضایت بیشتری دارید. در برودکست به طور مثال علاقه دارم یک برنامه مفرح ببینم که شاید در شبکه‌ها یک فیلم سینمایی یا دیگر آثار پخش می‌شود.