به گزارش خبرگزاری مهر، روزنامه «فرهیختگان» در گزارشی به رقابت علمی و فناورانه دانش‌آموزان در ربوکاپ نوزدهم پرداخت و نوشت: نمایشگاه بین‌المللی تهران از روز یکشنبه میزبان دانش‌آموزانی از سراسر کشور بود که به شوق ارائه دستاوردهای خود به سالن ۸ و۹ آمده و خودشان را برای یک محک جدی با رقبا آماده کرده بودند؛ برخی با ایده‌ها، برخی با دستاوردهای فناورانه و برخی دیگر با ربات‌هایی که برای حضور در یک رقابت نفس‌گیر آماده شده بود. بخش دانش‌آموزی ربوکاپ نوزدهم در طول سه روز برگزاری این رویداد انگشت‌های زیادی را به دهان گذاشت و تعداد زیادی از بازدیدکنندگان را حیرت‌زده کرد. تسلط دانش‌آموزان در پاسخ به سوالات و ارائه اطلاعات حتی در زمینه‌های مالی و اقتصادی یا حوزه‌های فنی باعث شد چشم‌های متعددی از تماشای نوجوانان مستعد ایرانی برق بزند. «فرهیختگان» با تعدادی از این دانش‌آموزان به گفت‌وگو نشسته که در ادامه می‌خوانید.
رباتی برای رساندن کمک‌های اولیه
تیم کاکتوس (Cactus) یک تیم ۵ نفره است که در لیگ امدادگر خط پرایمری در نوزدهمین دوره مسابقات ربوکاپ حضور پیدا کرد. محمدعرفان نصیری، عضو تیم کاکتوس است و در حاشیه این مسابقات به «فرهیختگان» گفت: «تیم کاکتوس تحت عنوان لیگ امدادگر خط در این مسابقات شرکت کرده است. ربات ما مسئولیت رساندن کمک‌های اولیه در مسیرهای تعیین شده را دارد؛ یعنی خط‌های مشخصی را برای رساندن کمک‌ها طی می‌کنند. ما از توپ پینگ‌پنگ به‌عنوان شبیه‌ساز کمک‌های اولیه برای رباتمان استفاده کرده‌ایم.» او افزود: «تیم ما شامل ۵ عضو در رده سنی ۱۲ تا ۱۴ سال، از استان مازندران شهر آمل در این مسابقات حضور پیدا کرده‌ایم. قبلاً در مسابقاتی در سطح شهر آمل شرکت کرده بودیم، اما امسال برای اولین‌بار در مسابقات ربوکاپ نیز حضور پیدا کردیم.» او در رابطه با ایده شکل‌گیری ساخت محصول رباتیک خود تصریح کرد: «طی معمایی که به ما داده شد، یک ربات امدادگر را طراحی کردیم تا کارهای امدادی را انجام دهد.
به عبارت بهتر چالشی برای ما مطرح و اعلام شد برای چالش مورد نظر باید یک ربات برای حل مسئله آن چالش ایجاد شود. به کمک اعضای تیم ربات را ساختیم، اما اساتید شرکت کاکتوس نیز تا حدودی مشکلات ما را عنوان کرده و برای رفع آن کمک کردند.» نصیری درباره چشم‌انداز آینده ایده‌اش تصریح کرد: «ایده ما بسیار جای پیشرفت دارد، امسال اولین سالی است که ما در این مسابقات شرکت کردیم، تجربه کسب کرده و خود را برای آینده آماده می‌کنیم. معتقدم مسابقات ربوکاپ باعث افزوده شدن به علم ما در زمینه رباتیک می‌شود.» عضو تیم کاکتوس در پایان درباره طراحی ربات تیم خود بیان کرد: «برای طراحی بدنه ربات از برنامه سالیدورک و برای برنامه‌نویسی از زبان ++C از برنامه آردوینو استفاده کردیم.»
هدف اول‌مان یادگیری است
تیم دانش Danesh یک تیم ۳ نفره است که در نوزدهمین دوره مسابقات ربوکاپ در لیگ شبیه‌ساز امداد دانش‌آموزی با سایر تیم‌ها به رقابت پرداخت. کیاشا سلطان‌زاده، عضو تیم دانش از لیگ شبیه‌ساز امداد دانش‌آموزی، دانش‌آموز مدرسه دانش تهران است. او درباره دلیل شرکت خود در مسابقات ربوکاپ را اینگونه توضیح داد: «ما از سال هفتم که در مدرسه دانش بودیم، این بستر را برای ما فراهم کردند که با محیط مسابقات رباتیک آشنا شویم. به دلیل سابقه خوبی هم که داشتند ما بسیار علاقه‌مند به شرکت در مسابقات شدیم و از آن سال هرساله شرکت کرده و توانستیم تا به حال مقام‌های خوبی از جمله دوبار مقام دوم و یک‌بار مقام اول در مسابقات ایران‌اوپن، در مسابقات جهانی نیز یک مقام چهارم و یک مقام ششم و در مسابقات فیرا یک مقام سوم را کسب کنیم.»
او ایده حضور تیم خود را برای شرکت در مسابقات ربوکاپ اینگونه توضیح داد: «تیم ما سه‌نفره است و هرساله شرکت می‌کنیم اما هرسال یک هدف را برای شرکت در مسابقات داریم. هدف اصلی در وهله اول یادگیری و در وهله دوم رقابت است. در نهایت تصمیم داریم پروژه‌ای که یک سال است روی آن کار می‌کنیم، به نحو احسن ارائه دهیم و هرسال آن را بهتر کنیم و این رقابت را جلو برده و در کنارش یاد بگیریم و لذت ببریم.» عضو تیم دانش لیگ شبیه‌ساز امداد آینده درباره آینده ایده خود اینگونه گفت: «ایده ما شروعی برای رسیدن به مراحل بالاتر است و می‌تواند پله‌ای برای ترقی باشد. شاید این کد و این ساختار نتواند در آینده کمک کند اما آن یادگیری و تجربه‌ای که در آینده و در لیگ‌های دانشجویی و کاری که قرار است انتخاب کنیم، به ما کمک کند و دید و ساختار مهندسی و هوش مصنوعی را به ما بدهد.»
ربات فوتبالی با قوانین خاص
تیم تکنوروبیران یک تیم ۶ نفره است که در لیگ فوتبالیست دانش‌آموزی وزن سبک سکندری دانش‌آموزی در نوزدهمین دوره مسابقات ربوکاپ حاضر شده است. سارا نوری، عضو تیم تکنوروبیران لیگ دانش‌آموزی نوزدهمین دوره مسابقات ربوکاپ و دانش‌آموز مدرسه هاجر، دوره اول متوسطه تهران در مورد دلیل ورود خود به حوزه رباتیک گفت: «من به خاطر علاقه شخصی وارد این رشته شدم، چون مطمئن بودم یک دلیلی در این رشته وجود دارد که مرا جذب خود کند. اولین بار است که در رویداد ربوکاپ شرکت کردم، انتظار اولیه ما از این مسابقات برد بود، چون ربات‌های خوبی را برای ارائه به نمایشگاه آوردیم اما متأسفانه انتظاری که داشتیم برآورده نشد، ولی در حال حاضر نیز در جایگاه خوبی هستیم.»
او افزود: «با نتیجه‌ای که از کارمان گرفتیم، متوجه شدیم که باید تغییراتی در کارمان ایجاد کنیم تا رباتی که ارائه کردیم بهتر از قبل عمل کند. البته معتقدم باید تغییراتی نیز در خودمان ایجاد کنیم تا به دنبال آن تغییراتی نیز در روند مسابقه برای به دست آوردن نتیجه بهتر ایجاد شود.» نوری درباره ایده ساخت ربات این تیم شش‌نفره بیان کرد: «در ابتدا برای مسابقه ربات‌های فوتبالیست ثبت‌نام کرده بودیم؛ بنابراین باید رباتی می‌ساختیم تا فوتبالی براساس قوانین همان مسابقه بازی کند. ایده ما براساس فاکتورهایی برای قوی‌تر و بهتر شدن بازی ایجاد شد. باید ایده‌ای را به مسابقات می‌آوردیم که قوانینی که ایجاد شده را زیرپا نگذارد و بتواند با سایر تیم‌ها رقابت کند.» او در مورد چشم‌انداز آینده ایده تیم خود گفت: «ایده ما می‌تواند در بخش‌های دیگری نیز اجرا شود؛ چراکه برنامه‌نویسی ما براساس C++ بوده که مادر تمام برنامه‌نویسی‌هاست.»
ساخت ربات با الهام از منطق‌الطیر عطار
تیم Alliance F6 یک تیم ۷ نفره است که در لیگ نمایش ربات‌های دانش‌آموزی پرایمری با سایر تیم‌ها در نوزدهمین دوره ربوکاپ به رقابت پرداخته است. لیانا طاهری، عضو تیم Alliance F6 لیگ نمایش ربات‌های دانش‌آموزی پرایمری است که از مدرسه فرزانگان ۶ تهران در نوزدهمین دوره ربوکاپ حاضر شده است. او در مورد دلیل حضور تیم خود در نمایشگاه گفت: «در مدرسه ما یک‌سری فضای پژوهش وجود دارد و من پژوهش رباتیک را انتخاب کردم. حدود ۲ ماه پیش اعلام کردند که قرار است نوزدهمین دوره ربوکاپ برگزار شود و هر فردی که ربات بهتری ارائه کرده و قابلیت شرکت در مسابقه را داشته باشد، می‌تواند در رویداد ربوکاپ حاضر شده و با سایر تیم‌ها به رقابت بپردازد. بنابراین ما تصمیم گرفتیم روی ربات خود کار کرده و در این مسابقات شرکت کنیم.» او در مورد انتخاب ایده تیم Alliance F6 بیان کرد: «ما در اصل ۳ ایده داشتیم اما ایده‌های ما بسیار تغییر کرد و با آخرین ایده به مسابقات آمدیم. این ایده از داستان منطق‌الطیر عطار نشأت گرفته بود که نشان می‌دهد ما برای انجام هرکاری دو حس داریم؛ امید و ناامیدی.
کسی موفق می‌شود که انتخاب کند امید بر ناامیدی او غلبه کند. ما این داستان را در این رویداد به نمایش درآوریم؛ وقتی یک ربات اعتماد به نفس نداشته، ترسو بوده و ویژگی‌های بد او غالب‌تر است، در برابر مانع‌های ناامیدی پیش‌رو صبر کرده و دچار تردید می‌شد.» طاهری با بیان اینکه این ایده قطعاً جای رشد دارد، ادامه داد: «ما می‌توانیم با ادامه دادن مسیر خود، مانع‌های دیگری را به راه پیش‌روی ربات خود اضافه کنیم. خطر کردن تنها مرحله اول رسیدن به رشد است. ما می‌توانیم پیست خود را بزرگ کرده و ادامه مراحل و موانع را نشان دهیم.» او در مورد میزان رضایت خود از کارکرد ربات توضیح داد: «در روز تست خیلی استرس داشتیم، از نظر خودمان روند خوبی را طی نکردیم زیرا مضطرب بودیم. اما برای مراحل بعد روی اعتماد به نفس خود کار کرده و با انرژی بیشتری به کار خود ادامه دادیم.»
هدفمان بازی ربات‌های فوتبالیست با انسان‌هاست
تیم H.S.S یک تیم ۵ نفره است که اعضای آن از دبیرستان حق‌شناس تهران به نوزدهمین دوره ربوکاپ آمده‌اند و در لیگ فوتبالیست دانش‌آموزی وزن سبک سکندری با سایر تیم‌ها به رقابت پرداخته‌اند. رضا ملک‌آذری، عضو و کاپیتان تیم H.S.S در مورد دلیل حضور خود در این مسابقات گفت: «این سومین دوره‌ای است که در مسابقات ربوکاپ حضور پیدا کرده‌ایم؛ این تیم به دلیل علاقه به حوزه رباتیک و حس رقابت‌جویی در مسابقات در این نمایشگاه شرکت کرده است. در مسابقات دوره قبل توانستیم مقام دوم را به خود اختصاص داده و تا گرفتن سهمیه جهانی پیش رفتیم اما به دلیل حاضر نشدن ویزای کشور هلند از مسابقات جا ماندیم.» ملک‌آذری درباره علت حضور خود در نوزدهمین دوره مسابقات ربوکاپ بیان کرد: «مدرسه ما طی برنامه ویژه‌ای که برگزار کرد، تصمیم گرفت ما را با رشته‌های مختلف خوارزمی آشنا کند؛ چون که جشنواره خوارزمی مسابقات رباتیک دارد ما بعد از آشنایی با آن وارد مسابقات رباتیک شدیم.»
او درباره ایده این ربات بیان کرد: «ایده ربات ما از فوتبالیست‌های واقعی گرفته شده و هدف نهایی این مسابقات جایگاهی است که ربات‌ها با انسان‌ها فوتبال بازی کنند و حتی آن‌ها را نیز شکست دهند. ما تلاش می‌کنیم ربات‌هایمان با فوتبالیست‌های واقعی بازی داشته باشند. ربوکاپ لیگ بسیار خاصی بوده و باعث می‌شود توجه مسئولان به این سو جذب شود. برای همین ممکن است کشوری خاص در فیلد دانشجویی بسیار پیشرفت کند.» ملک‌آذری در پایان اضافه کرد: «در مسابقات اینچنینی رفاقت ارزش اصلی را دارد، تیم‌ها باید با هم کار کرده و به هم کمک کنند.»
ترکیب هنر رباتیک با رسوم و امید!
تیم Ferdowsi Risen یک تیم ۵ نفره دانش‌آموزی است که امسال در لیگ ربات‌های دانش‌آموزی پرایمری حضور پیدا کرده است. مانی مظلوم، دانش‌آموز مدرسه فردوسی حکیم تهران و عضو تیم Ferdowsi Risen لیگ ربات‌های دانش‌آموزی پرایمری نوزدهمین مسابقات ربوکاپ دانش‌آموزی، درباره دلایل شرکت خود در مسابقات ربوکاپ گفت: «در مدرسه جلسه‌ای از پایه‌های مختلف برگزار شد و من از جمله کسانی بودم که برای حضور در این مسابقات انتخاب شدم. تیم ما متشکل ۵ دانش‌آموز و یک مربی است.» مظلوم ایده تیم خود برای شرکت در مسابقات را تشریح کرد: «ایده ما به عنوان ربات بهار و زمستان شناخته می‌شود.
فصل بهار نشان‌دهنده امید و شروع یک سال جدید و فرصت‌های دوباره است و برای برخی نیز زمستان فصل غم و ناامیدی شناخته می‌شود، چون ممکن است نتوانسته باشند به اهداف آن سالشان برسند.» او ادامه داد: «بنابراین تصمیم گرفتیم این دو را ترکیب کنیم و کمی هم از دگرگونی‌های محیطی را در این ربات طراحی کنیم. همچنین از آنجایی که نسل جوان هم از رسوم اصیل ایرانی و مناطق مختلف ایران چیز دقیق و شاخصی نمی‌دانند. بنابراین از رسوم قدیمی مکان‌های مختلف ایران نیز در این ربات استفاده کردیم. در نهایت هنر رباتیک را با این دو موضوع یعنی «رسوم مناطق قدیم» و «امید به زندگی» پیاده‌سازی کرده و این ربات را ساختیم.»
حمل مصدومان با کمک «میوبات»
میوبات یک تیم ۶ نفره است که از لیگ امداد دانش‌آموزی خط پرایمری در این مسابقات حاضر شده است. آرام آزادبر، عضو تیم میوبات در حاشیه این مسابقات گفت: «این ربات را بر اساس قوانین مسابقه ساخته‌ایم. در واقع مکانیک و الکترونیک آن بر اساس قوانین طراحی و ساخته شده است، برنامه‌نویسی ربات را نیز خودمان انجام دادیم تا براساس قوانین بتواند تعقیب خط کرده و یک‌سری موانع را پشت‌سر بگذارد.» آزادبر درباره کارکرد محصول بیان کرد: «سناریوی مسابقه بر این اساس است که به طور مثال زلزله‌ای رخ داده و ربات باید بتواند یک‌سری تقاطع‌ها را پشت‌سر بگذارد، به سمت چپ و راست حرکت کند و در آخر مصدومی را به بیمارستان منتقل کند. ربات خط مشکی روی زمین را طی می‌کند و بر اساس اجرام مربع شکل طوسی رنگ که روی زمین و کنار تقاطع‌ها قرار دارد به سمت چپ و راست پیچیده یا دور می‌زند.
در آخر به مربع کاملاً مشکی که محدوده نجات است، می‌رسد و باید مصدوم را به آنجا منتقل کند.» او درباره سابقه حضور در مسابقات رباتیک توضیح داد: «سال گذشته با یک ربات و لیگ دیگر در مسابقات شرکت کردیم. ایده ساخت ربات بر اساس تفکر ما نیست؛ چراکه مسابقه قوانین خود را داشت، تنها الگوریتم برنامه‌نویسی براساس تصمیم ما بود.» آزادبر در مورد آینده محصولش بیان کرد: «قطعاً ربات ما جای تقویت دارد و ما می‌توانیم باز الگوریتم آن را تغییر دهیم. تمام اعضا برای ساخت ربات تلاش کردند اما طراحی مکانیک ربات جز فعالیت‌های ما نیست.» او به عنوان سخن پایانی در مورد تأثیر مسابقات ربوکاپ در پیشرفت کشور گفت: «به دلیل اینکه لیگ‌های مختلف، در حوزه‌های مختلف در این مسابقات وجود دارد، قطعاً جای پیشرفت کشور در این زمینه حاصل می‌شود. مثلاً لیگ امدادگر می‌تواند به آموزش بچه‌ها و رشته برنامه‌نویسی کمک شایانی کند.»
طراحی شیلد آزمایشگاهی هوشمند برای کنترل خطرات
EXIT status1 یک تیم ۴ نفره است که از مدرسه فرزانگان ۱ تهران در لیگ دموی دانش‌آموزی پرایمری در این دوره از مسابقات حاضر شده است. محیا محبی، یکی از اعضای این تیم در حاشیه این مسابقات با بیان اینکه این دوره اولین‌بار است که در مسابقات ربوکاپ حاضر شده‌ایم، گفت: «بعد از بررسی‌های به عمل آمده، متوجه شدیم یک‌سری مشکلات در آزمایشگاه‌ها وجود دارد؛ مثلاً یک‌سری گازهای سمی در این فضا نشت پیدا می‌کردند که باعث خفگی می‌شدند، یا یک‌سری گازهایی که اشتغال‌زا بوده و باعث آتش‌سوزی می‌شدند در آن فضا پخش می‌شد. حتی مشکل خارج شدن دما و رطوبت محیط از حد استاندارد از جمله این مشکلات بود. در نتیجه به این نتیجه رسیدیم که دستگاهی برای کنترل این مشکلات تولید کنیم.» او افزود: «البته یک‌سری سنسورها و دستگاه‌هایی برای کنترل این مشکلات در آزمایشگاه‌ها نصب شده بود. اما مشکل این دستگاه‌ها دور بودن از محل آزمایش بود، یعنی ممکن بود این اتفاق در فضای آزمایشگاه رخ دهد، فرد حاضر دچار سانحه شود، سپس سنسورها متوجه خطر شوند.»
محبی در مورد نحوه کارکرد شیلد آزمایشگاهی هوشمند تولیدی تیم بیان کرد: «این شیلد آزمایشگاهی هوشمند، دقیقاً در محل انجام آزمایش‌های افراد حضور دارد، یعنی آنان محصول را روی صورت خود قرار می‌دهند و شیلد می‌تواند خطرات را به سرعت بررسی کرده و به فرد هشدار دهد. از دیگر ویژگی‌های این شیلد این است که یک‌سری راهکارهایی را نیز به فرد اعلام می‌کند.» عضو تیم EXIT status1 ادامه داد: «در نظر داشتیم تا یک فن برای تهویه هوای سمی داخل ماسک قرار دهیم، یا حتی تصمیم داشتیم مخزن اکسیژن نیز برای آن تعبیه کنیم. شیلد آزمایشگاهی جای پیشرفت یا حتی صنعتی شدن را دارد.»
تا حضور در مسابقات جهانی به تلاش ادامه می‌دهیم
تیم Demolition crew نیز یک تیم ۵ نفره است که در لیگ فوتبالیست دانش‌آموزی وزن سبک سکندری که در این دوره از رقابت‌ها با سایر تیم‌ها به رقابت پرداخته است. سارینا اسماعیلی‌نژاد، عضو تیم Demolition crew و دانش‌آموز مدرسه فرزانگان ۴ تهران است. او درباره حضور خود در این رویداد گفت: «دلیل اول شرکت در این مسابقات به سرانجام رساندن پژوهش در مدرسه بود. البته من به دلیل علایق شخصی خود از پایه هفتم تا نهم در حوزه رباتیک فعالیت کردم.» او با بیان اینکه در دوره گذشته نیز در این مسابقات شرکت کرده و در لیگ پرایمری مقام سوم را کسب کردیم، ادامه داد: «ربات‌های فوتبالیست کاربرد چندانی در حوزه صنعتی ندارند. کار آن‌ها بیشتر آماده کردن دانش‌آموزان برای ساخت ربات‌های پیشرفته است. ما کارمان را از پایه شروع کردیم تا به ساخت ربات‌های پیشرفته نیز برسیم. اگر فعالیت را از پایه شروع کنیم و اطلاعاتمان را بالا ببریم، در آخر به ساخت وسایل و ربات‌های پیچیده می‌رسیم. محصول ما کارکرد صنعتی نداشته و بیشتر جنبه بازی دارد.»
اسماعیلی‌نژاد درباره چشم‌انداز ایده تیم خود توضیح داد: «در آینده قطعاً در حوزه رباتیک پیشرفت خواهیم کرد. نه‌تنها در مقطع مدرسه بلکه تا مقطع دانشگاه به کار خود ادامه می‌دهیم تا در مسابقات جهانی و لیگ‌های مختلف رباتیک، شرکت کنیم.» او گفت: «مراحل مسابقات ربوکاپ بسیار نزدیک به هم پیش می‌رود و تفاضل امتیازات بسیار کم است. ما به دلیل ۵ تفاضل گل جایگاه سوم را از دست داده و احتمالاً مقام چهارم را کسب کنیم. باخت یک بازی دلیل بر از بین رفتن کامل موفقیت نیست؛ چراکه مقام تیم ما از رده ۱۴ به رده چهارم رسیده است. در مسابقات اینچنینی نباید انگیزه را از دست داد، چون خیلی راحت و آسان جای پیشرفت وجود دارد.» عضو تیم devolution با بیان اینکه همکاری تیمی بسیار مهم است، توضیح داد: «در شرایطی که استرس به هم‌تیمی‌ها وارد شده باید به آنان انگیزه داد. تعداد تیم‌های شرکت‌کننده در لیگ فوتبالیست وزن سبک سکندری ۱۵ نفر بود. اما به دلیل اینکه تعداد تیم‌ها عدد فرد بود، یک تیم رست نیز اضافه شد. تیمی که با تیم رست باز کند و تفاضل ۱۰ گل داشته باشد درنهایت برنده اعلام خواهد شد.»
با ۳ ربات به مسابقات آمدیم
سهند صفی‌پور، عضو تیم FAST AND SMART از لیگ فوتبالیست دانش‌آموزی وزن آزاد و دانش‌آموز مدرسه باقرالعلوم فریدون‌کنار مازندران است. او در حاشیه نوزدهمین مسابقات ربوکاپ دانش‌آموزی در گفت‌وگو با «فرهیختگان» گفت: «تیم ما متشکل از ۴ دانش‌آموز و دو مربی است و به دلیل علاقه‌ای که به رباتیک داشته‌ایم در این مسابقات شرکت کردیم. ما در واقع یک تیم هستیم که هرکس در حوزه فعالیتی خود تخصص دارد. به طور مثال یک نفر در برنامه‌نویسی، یک نفر در مکانیک، یک نفر در پردازش تصویر و بنده نیز در الکترونیک تخصص دارم. از قدیم علاقه داشته‌ام و به‌تدریج که علاقه‌ام بیشتر شد، دیدم که می‌توانم در تیم تأثیرگذار باشم، بنابراین قسمت الکترونیک تیم را دست گرفتم.» عضو تیم FAST AND SMART درخصوص ایده تیم و دلایل حضورشان در این لیگ ادامه داد: «وقتی انسان در تیم و در شرایط مختلف قرار می‌گیرد، کسب تجربه برایش به‌وجود می‌آید و این موضوع باعث می‌شود که در آینده و در جاهای مختلفی از این تجربه استفاده کند. زمانی که ما تیم خود را تشکیل دادیم، می‌دانستیم که اعضای ما از بهترین‌های حوزه خودشان هستند و مطمئن بودیم وقتی وارد مسابقات شویم می‌توانیم کسب مقام کرده و سهمیه جهانی آن را کسب کنیم. با ربات‌های مختلفی شرکت کرده‌ایم و اولین ربات فوتبالیست نبوده است و ربات‌های خودران و مسیریاب هم داشته‌ایم.
اما در بین این موارد حرفه‌ای‌ترین آن‌ها فوتبالیست است. در ربات‌های فوتبالیست اوایل در سبک‌وزن کار می‌کردیم و پردازش تصویری نداشتیم، اما به مرور زمان متوجه شدیم که می‌توانیم پردازش تصویر نیز انجام دهیم و اعضای تیم ما توانایی آن را دارند.» او درنهایت آینده ایده تیم خود را اینگونه توصیف کرد: «اگر تعداد ربات‌ها بیشتر باشد، هیجان بیشتر خواهد شد و جای فوتبال واقعی ما را می‌گیرد. در فوتبال‌های انسانی مصدومیت‌های سنگینی داریم و این در صورتی است که می‌توانیم فوتبال‌های ربات‌ها را نیز داشته که همان شور و هیجان را برای مردم ما داشته باشد با این تفاوت که انسان آسیب نمی‌بیند. معتقدم ربات ما درنهایت می‌تواند به مرحله‌ای برسد که جای سرگرمی فوتبال را بگیرد.»
نظر شما