آرزو صدیقیانی‌زاده، بازیکن سابق تیم ملی فوتسال زنان، در گفتگو با خبرنگار مهر، درباره عملکرد تیم ملی در جام ملت‌های آسیا اظهار کرد: واقعیت این است که تیم‌های حاضر در این دوره از مسابقات، اصلاً قابل مقایسه با تیم‌هایی که در سال ۲۰۱۸ حضور داشتند، نبودند. همه آن‌ها تمرینات منظم، سرمایه‌گذاری‌های کلان و جوان‌گرایی هدفمندی داشتند. دیگر آن زمان گذشته که برخی تیم‌ها در حد «زنگ تفریح» باشند؛ نتایج این دوره کاملاً غیرقابل پیش‌بینی بود.
وی افزود: خیلی‌ها آمدند و از کادر فنی انتقاد کردند، از مسائل دیگر هم گلایه کردند، اما باید گفت همه چیز دست به دست هم داد تا ما نتوانیم از عنوان قهرمانی دفاع کنیم. یکی از بزرگ‌ترین مشکلات این بود که تیم ملی کاملاً به حال خودش رها شده بود. نه اردوی مناسب، نه بازی تدارکاتی در سطح بالا، نه رسیدگی. بعد از سال ۲۰۱۸، مخصوصاً با آمدن کرونا، عملاً تیم ملی از صحنه محو شد. من بارها گفتم اگر با این شرایط بخواهیم وارد مسابقات شویم، قهرمانی سوم امکان‌پذیر نیست.
صدیقیانی‌زاده ادامه داد: اگر بخواهیم عملکرد تیم را بررسی کنیم، می‌شود گفت نسبت به شرایط موجود قابل قبول بود. شاکله تیم تغییر کرده بود، بازیکنان جوانی اضافه شده بودند که انصافاً عملکرد خوبی هم داشتند، ولی طبیعتاً این بازیکنان نیاز به تجربه و هماهنگی بیشتر دارند. نتیجه عملکرد ضعیف در آماده‌سازی، همین شد که قهرمانی جام ملت‌ها را از دست دادیم. خدا را شکر می‌کنم که حداقل به مقام سوم رسیدیم و توانستیم سهمیه جام جهانی را کسب کنیم. امیدوارم فدراسیون از این فرصت استفاده کند و برای آینده فوتسال برنامه‌ریزی جدی‌تری داشته باشد.
وی درباره عملکرد کادر فنی نیز عنوان کرد: نمی‌خواهم خیلی وارد حاشیه شوم، چون تجربه نشان داده که حرف زدن درباره این مسائل بعدها مشکلاتی ایجاد می‌کند. اما به نظر من، گزینه‌های دیگری هم برای هدایت تیم ملی وجود داشتند و هنوز هم دارند.
بازیکن سابق تیم ملی درباره عملکرد بازیکنان باتجربه تیم ملی گفت: از نسل طلایی، به‌جز فرزانه توسلی که واقعاً ستاره تیم بود، دیگر بازیکنان مثل فرشته کریمی، سارا شیربیگی و چند نفر دیگر، آنطور که انتظار می‌رفت ظاهر نشدند. البته این موضوع دلایل مختلفی دارد؛ مثلاً کریمی جراحی داشته و طبیعی است که در دوره افت باشد. سایر بازیکنان هم با مصدومیت‌هایی مواجه بودند که روی عملکردشان تأثیر گذاشته است.
وی تأکید کرد: سوال اصلی این است که آیا ما بازیکنانی داریم که بتوانند جای این نفرات را پر کنند؟ واقعیت این است که اگر بازیکنان بهتری در دسترس بودند، قطعاً جایگزین می‌شدند. فوتسال جای تعارف نیست. اما مشکل اصلی ما ریشه‌ای‌تر از این حرف‌هاست. سال‌هاست فریاد می‌زنیم که تیم ملی باید پشتوانه داشته باشد. مثل گذشته که تیم جوانان فعال بود، اما الان هیچ‌چیز وجود ندارد. بازیکن باید از دل لیگ بیاید و که متأسفانه لیگ هم شرایط مشخصی ندارد.
صدقیانی زاده ادامه داد: دو بازیکن مثل مارال ترکمان و الهام عنافچه نشان دادند که اگر فرصت باشد، می‌توانند بدرخشند و به تیم کمک کنند. اما اینکه بخواهیم بازیکنان نسل قبلی را بدون جایگزین مناسب کنار بگذاریم، منطقی نیست. این‌ها بازیکنانی هستند که چند دوره جام ملت‌ها و جهانی کوچک را تجربه کرده‌اند، و این تجربه با هیچ‌چیز جایگزین نمی‌شود.
عضو سابق تیم ملی فوتسال زنان درباره آینده تیم ملی در جام جهانی با توجه به وضعیت فعلی اظهار کرد: پیش‌بینی خیلی سخت است. همان‌طور که می‌گویند، راه صدساله را نمی‌شود یک‌شبه رفت. تیم‌های بزرگ دنیا سال‌هاست که برنامه‌ریزی و سرمایه‌گذاری کرده‌اند. اما هنوز فرصت است. شش ماه زمان کمی نیست. اگر فدراسیون تغییرات لازم را ایجاد کند، بازی‌های دوستانه بیشتری برگزار شود و رسیدگی‌ها افزایش پیدا کند، من مطمئنم که می‌توانیم عملکرد بسیار بهتری نسبت به جام ملت‌ها داشته باشیم.
وی افزود: تیم ملی با تمام کمبودهایی که داشت، واقعاً بد نتیجه نگرفت. فقط با اختلاف یک گل به ژاپن باختیم. ولی متأسفانه خیلی‌ها عملکرد تیم را زیر سوال بردند و گفتند دیگر آن بازیکنان سابق نیستند و آبروی ایران رفت. در حالی که واقعاً تیمی که در چند ماه جمع شد و فقط ۵ بازیکن از نسل طلایی در آن حضور داشتند، نمایش بدی نداشت.
صدقیانی زاده در پایان درباره گزینه‌های احتمالی هدایت تیم ملی هم گفت: من با خانم اردلان کار کردم. ایشان مربی بااستعداد و جوانی هستند و آن سال با سایپا عملکرد خوبی داشتند. اما باید از صمیم قلب بگویم که احترام ویژه‌ای برای خانم مظفر قائلم. ایشان یکی از مربیانی هستند که هم رزومه قوی دارند، هم تجربه بالا. فکر می‌کنم مظفر از آن مربیانی است که همه بازیکنان دوست دارند با او کار کنند. او همان کسی بود که یک بار دیگر ما را به قهرمانی رساند و قطعاً می‌تواند دوباره به تیم ملی کمک کند.
نظر شما