به گزارش خبرگزاری مهر ،۴۳۴ حوزه بسیج دانشجویی سراسر کشور با انتشار بیانیه‌ای، ضمن تأکید بر لزوم عبور از دیپلماسی پرهزینه و شرطی‌سازی اقتصاد به مذاکره عنوان کردند: راه‌حل مسائل کشور در تمرکز بر ظرفیت‌های داخلی و بهره‌گیری از دیپلماسی همسایگی و غیرمتخاصم است.
متن بیانیه به شرح زیر است؛
بسم الله الرحمن الرحیم
یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا عَدُوِّی وَ عَدُوَّکُمْ أَوْلِیاءَ تُلْقُونَ إِلَیْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ وَ قَدْ کَفَرُوا بِما جاءَکُمْ مِنَ الْحَقِّ...
ای کسانی که ایمان آورده‌اید! دشمن من و دشمن خودتان را دوست نگیرید! شما نسبت به آنان اظهار محبّت می‌کنید، درحالی‌که آن‌ها به آنچه از حق برای شما آمده کافر شده‌اند...
(آیه ۱ - سوره ممتحنه)
مذاکره در شرایط طبیعی و به دور از فشار و تهدید، در منطق سیاست خارجی هر کشوری، نه امری مذموم، بلکه ابزاری برای پیشبرد منافع ملی است. ملت مقاوم ایران نیز، با دغدغه‌ی عزت ملی، همواره اعلام داشته است که نه با اصل مذاکره مخالف است، و نه آن را از قاموس سیاست‌ورزی انقلابی حذف‌شدنی می‌داند؛ لکن پس از تهدیدات پوچ دشمنان انقلاب اسلامی، بیم آن وجود دارد که بازگشت مجدد به میز مذاکره با ایالات متحده در شرایط تهدید و فشار - نه تنها نویدبخش عزت و پیشرفت ایران عزیزمان نباشد، بلکه تجربه سال‌هایی تلخ از ساده‌باوری، امتیازدهی و پشیمانی را یادآور شود. در واقع مذاکره‌ی مذموم، مذاکره‌ای از موضع ضعف و زیر سایه‌ی تهدیدات و فشارهای دشمن است!
اولویت منافع ملی؛ خط قرمز مذاکرات حاضر!
لذا این‌گونه باید گفت که مذاکره چنانچه بر پایه‌ی عزت، منطق، اقتدار و عقلانیت باشد، ابزاری مشروع و مفید جهت حفظ منافع راهبردی و به دست آوردن امتیازات حداکثری در تعاملات جهانی است؛ همان‌گونه که با وجود انتقادات وارده در دور اول مذاکرات در عمان، مسئولین امر توانستند با تحمیل میانجی و تعیین مکان گفتگو و کنش عزتمندانه‌ی خود، ورق را به نفع ایران برگردانند. انتظار می‌رود بر خلاف تجربه‌ی تلخ گذشته، منافع ملی در مذاکرات به عنوان اولویت قرار گیرد.
حافظه تاریخی ملت؛ سدی محکم در برابر فریب دوباره
در این میان اما حافظه‌ی تاریخی ملت ایران مملو از خیانت‌های متعدد بیگانگان، علی‌الخصوص آمریکا، در قبال این کشور است؛ همان‌گونه که ایالات متحده در براندازی دولت مشروع ایران در جریان کودتای ۲۸ مرداد از هیچ اقدامی فروگذار نکرد، این بدعهدی خود را در قبال مسئله‌ی برجام نیز تکرار نمود و با گستاخی تمام، تحریم‌ها را علیه ایران تشدید کرد. ملت ما، تجربه‌ی کشورهایی چون لیبی را نیز فراموش نکرده است. قذافی، با شوق باز شدن درهای غرب، تمام برنامه‌های استراتژیک خود را تقدیم کرد؛ اما دیری نپایید که همان آمریکا، با بمباران کشورش، او را در خیابان‌های طرابلس بی‌جان و بی‌آبرو رها کرد. و امروز، صحنه‌های تحقیر رئیس‌جمهور اوکراین در نشست‌های ناتو و در برابر دوربین‌ها، گواهی روشن است بر سرنوشت کسانی که امنیت و آینده‌ی خود را به وعده‌های آمریکا و اروپا گره می‌زنند.
بی‌اعتباری امضای کاخ سفید؛ درس فراموش‌نشدنی تجربیات گذشته
با این وجود و علی‌رغم فشارها و تهدیدات حداکثری، چه تضمینی وجود دارد که آمریکا همچون گذشته، پس از دستیابی به خواسته‌هایش، بار دیگر از توافق خارج نشود؟ آیا از تجربه‌ی مذاکرات زیر بار فشارهای حداکثری طرف آمریکایی و اروپایی و خوش‌بینی افراطی دیپلمات‌های ایرانی در برجام و زیرپا گذاشتن امضای رئیس‌جمهور ایالات متحده عبرت گرفته شده است؟ تکرار این مسیر بدون ضمانت واقعی و عینی، نه‌تنها دستاوردی ندارد، بلکه دشمن می‌تواند با عدم پایبندی به تعهدات، مجدداً شوک‌های سنگین اقتصادی، سیاسی و روانی بر کشور وارد کند و اعتماد مردم را بیش از پیش آسیب‌پذیر سازد.
دشمنی راهبردی، نه تاکتیکی؛ ماهیت واقعی رویکرد واشنگتن
در واقع مرور تجربیات گذشته، این گزاره را در اذهان زنده می‌کند که دشمنی آمریکا موقتی و تاکتیکی نیست، بلکه ساختاری و راهبردی است. آنچه آنان را به مذاکره کشانده است، احترام به ملت ایران نیست، بلکه مهار توانمندی ما، تضعیف اراده‌ی ملی، و کند کردن پیشرفت مستقل کشور است؛ دشمن در تلاش است با طراحی مذاکره نه به عنوان ابزاری برای گفتگو، بلکه در ذیل مفهوم جنگ ترکیبی به عنوان بخشی از راهبرد فشار همه‌جانبه‌ی خود، به اجرای طرح کلان شرطی‌سازی مسائل کشور و پیوند زدن آن به مسئله‌ی مذاکره بپردازد و اراده‌ی داخلی در حل مسائل کشور را مخدوش نماید.
چندجانبه‌گرایی اقتصادی؛ جایگزین عملی تحریم‌ها
اکنون زمان آن رسیده است که از مسیرهای پرهزینه‌ی گذشته و تجربه‌ی دهه‌ی نود در به هم پیوند زدن مسائل کشور به تفاهم با غرب فاصله بگیریم و راه حل مسائل کشور را در داخل جستجو کنیم و با تکیه بر ظرفیت‌های داخلی و فرصت‌های نوین در نظام بین‌الملل، راهی مستقل و عزتمندانه برگزینیم. نظام جهانی در حال پوست‌اندازی است و شرایط جدید، این امکان را فراهم کرده است تا با رویکردی چندجانبه و متوازن، از وابستگی به اراده‌ی دشمنان عبور کنیم. اما شرط موفقیت در این مسیر، صداقت با مردم، تقویت تولید ملی، بهره‌گیری از توان جوانان، شکل‌دهی به اقتصادی مقاوم و درون‌زا در کنار گسترش روابط اقتصادی با کشورهای منطقه و قدرت‌های نوظهور به منظور ایجاد شبکه‌ای از همکاری‌های راهبردی در جهت منافع مردم است. این مسیر، نه یک انتخاب، بلکه ضرورتی راهبردی برای حفظ عزت و پیشرفت کشور است.
قوای سه‌گانه و مسئولیت‌های تاریخی!
در این مسیر، هر یک از ارکان نظام مسئولیتی مشخص بر عهده دارند؛ دولت محترم موظف است ضمن فاصله‌گیری از سیاست شرطی‌سازی اقتصاد و به منظور حل مسائل پیش‌روی مردم به خصوص در اقتصاد، نقشه‌ی راه شفاف و قابل اتکایی برای اداره‌ی کشور در شرایط تحریم ارائه دهد؛ همچنین مجلس و قوه‌ی قضائیه به مثابه نمایندگان ملت و قانون باید با رصد مستمر روند مذاکرات بر حصول بیشتر منافع ملی نظارت کنند؛ اقتدار حاکمیت قانون باید در برخورد با شرطی‌سازان مسائل کشور به مذاکره اثبات شود.
ملت ایران منتظر معجزه‌ی مذاکره نیست؛ آنچه از قوای ۳ گانه و سایر دستگاه‌های حاکمیتی مطالبه می‌شود، پیگیری مجدانه اولویت‌های اساسی مردم، حرکت در مسیر مقاومت، درون‌زایی و تکیه بر تولید ملی و اقتصاد مقاومتی با تأکید بر ارتباطات راهبردی با کشورهای همسایه و غیرمتخاصم است.
نشانه‌های امیدبخش؛ فاصله‌گیری از الگوی پرهزینه گذشته
در ماه‌های گذشته نیز، برخی رویکردها و مواضع از سوی مسئولان مرتبط، نشانگر فاصله‌گیری نسبی از الگوی پرهزینه‌ی گذشته و تلاش برای بازتعریف منافع ملی در چارچوبی واقع‌بینانه‌تر و عزت‌محور بوده است. این تغییر، اگرچه هنوز در ابتدای مسیر است، اما به‌درستی مورد توجه افکار عمومی قرار گرفته است و انتظار می‌رود به‌عنوان یک رویه‌ی پایدار در سیاست خارجی جمهوری اسلامی نهادینه شود.
میراث سنگین تجربیات تلخ؛ مسئولیت تاریخی دیپلمات‌ها!
در مقطعی که تجربه‌های تلخ گذشته همچنان در حافظه‌ی ملت زنده است، نقش‌آفرینان فعلی مذاکرات می‌توانند با حفظ خطوط قرمز نظام و تکیه بر روحیه‌ی اقتدار و استقلال، نشان دهند که درک درستی از وزن مسئولیت خویش دارند و در مسیر صیانت از عزت جمهوری اسلامی، گامی فراتر از صرف گفتگو برمی‌دارند.
عبور از تاریکی؛ گذار از مذاکره پرهزینه به تعامل شرافتمندانه.
امید آن است که عملکرد مذاکره‌کنندگان، نقطه‌ی عطفی در عبور از دیپلماسی پرهزینه و حرکت به‌سوی تعاملاتی شرافتمندانه و منطبق با شأن ملت ایران باشد.
«والسلام علیکم و رحمت الله و برکاته»
(اسامی حوزه‌های بسیج دانشجویی امضاکننده این بیانیه را اینجا ببینید.)
نظر شما