به گزارش خبرنگار مهر، سی‌وششمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران از صبح امروز چهارشنبه ۱۷ اردیبهشت همراه با سخنرانی محمدباقر قالیباف رئیس مجلس شورای اسلامی، سید عباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و محسن جوادی رئیس سی‌وششمین نمایشگاه بین المللی کتاب تهران به صورت رسمی کار خود را آغاز کرد.
برای رسیدن به نمایشگاه کتاب، جدا از ماشین شخصی که البته در روزهای بعد با ترافیک بیشتری همراه خواهد بود، بهترین و راحت‌ترین مسیر استفاده از مترو است. با اینکه چیزی از افتتاح نمایشگاه نمی‌گذرد، از همان ایستگاه مصلی و شهید بهشتی می‌توان علاقه‌مندان به کتاب را مشاهده کرد که خودشان را زودتر از دیگران به بهار کتاب رسانده‌اند. البته این حضور چنان‌که از آن انتظار می‌رود در روز اول نمایشگاه آنقدر چشم‌گیر نیست، اما می‌توان کسانی را که در روز اول خودشان را به نمایشگاه کتاب رسانده‌اند از جدی‌ترین علاقه‌مندان به کتاب دانست.
روز اول نمایشگاه، هنوز روز قلق‌گیری است
با حضور در شبستان اصلی نمایشگاه آنچه به چشم می‌خورد، آمادگی بیشتر غرفه‌های بزرگ و تزئین و غرفه‌آرایی بهتر آنها نسبت به غرفه‌ها و ناشران کوچک‌تر است. با این‌همه ناشران مطرحی هم هستند که در روز اول نمایشگاه هنوز غرفه خود را تکمیل نکرده‌اند و درگیر جابجایی جعبه‌های کتاب و چینش آنها در قفسه‌های خود هستند. تقریباً در هر راهرو از نمایشگاه، غرفه‌هایی هستند که از حضور در نمایشگاه تنها یک برچسب روی غرفه نصیب‌شان شده است و نه خبری از کتاب است، نه قفسه، نه غرفه‌آرایی و نه حتی مسئول غرفه. بعضی غرفه‌ها با وجود گذشت دو ساعت از شروع نمایشگاه کاملاً خالی هستند و این برای بزرگ‌ترین رویداد فرهنگی کشور چندان خوب نیست؛ به خصوص که این اتفاق تبدیل به یک رویه و عادت در نمایشگاه کتاب شده و انگار با یک اتفاق طبیعی روبرو هستیم. از دست‌اندرکاران نمایشگاه و نیز ناشران انتظار می‌رود بعد از گذشت سی و شش دوره از برگزاری نمایشگاه، به یک نظم و برنامه‌ریزی مناسبی برای برپایی غرفه‌ها برسیم تا نمایشگاه از همان اولین روز آغاز شود، نه اینکه حتی ناشران هم بگویند «روزهای اصلی نمایشگاه، از روز چهارم و پنجم به بعد است». با توجه به هزینه‌های مادی و معنوی بسیاری که برای برگزاری نمایشگاه می‌شود، چه بهتر که نمایشگاه کتاب از همان روز اول پر رونق باشد و همه غرفه‌ها آماده باشند و همه دستگاه‌ها و نهادهای خدمات‌رسان در اوج آمادگی.
نکته‌ای که در گفتگو با بعضی غرفه‌ها متوجه آن شدم، تأخیر در برق‌رسانی به غرفه‌ها بود. چند ناشر از اینکه برق شبستان اصلی با تأخیر دو ساعته از زمان شروع نمایشگاه وصل شده و یکی دو بار هم قطع و وصل شده، گلایه داشتند. همچنین بعضی از ناشران دلیل بهم‌ریختگی و عدم چینش غرفه‌های خود را به شب پیش نسبت دادند؛ چرا که تمام غرفه‌ها به دستور مسئولان نمایشگاه از ساعت ۸ شب تا ۱۲ شب به بیرون مصلی راهنمایی شدند تا نمایشگاه را برای مراسم افتتاحیه و حضور سخنرانان آن مهیا کنند. همین اتفاق باعث شده است مدیران غرفه‌ها نتوانند چینش کتاب‌ها و غرفه‌آرایی خود را انجام دهند. آنطور که فهمیدم، این اتفاق در سال‌های پیش در شب شروع نمایشگاه سابقه نداشته است و باعث گلایه بعضی ناشران شده است.
زیبایی بصری نمایشگاه؛ مثل سال‌های قبل و نه‌چندان راضی‌کننده
اکنون که تنها سه ساعت از شروع رسمی نمایشگاه می‌گذرد، حضور مردم چندان پررنگ نیست. در هر راهرو شاید حدود سی چهل نفر حضور دارند و تجمع حتی در غرفه ناشران بزرگ هم چندان زیاد نیست. ناشران امیدوار هستند در روزهای بعدی شاهد استقبال بیشتری باشند و انگار آنها هم عادت کرده‌اند که روز اول و دوم نمایشگاه را به قلق‌گیری و آمادگی برای روزهای بعد بگذرانند.
آخرین نکته‌ای که به نظر می‌رسد، زیبایی بصری نمایشگاه است که چندان با گفته‌های مسئولان نمایشگاه همخوانی ندارد. مسئولان نمایشگاه در گفتگوهای پیشین اعلام کرده بودند امسال تلاش شده زیبایی بصری نمایشگاه نسبت به قبل بهتر باشد، ولی تفاوت آشکار و جدی دیده نمی‌شود. کماکان مثل گذشته نام ناشران با یک برچسب معمولی روی سردر غرفه‌ها چسبیده شده که زیبایی چندانی ندارد و بهتر بود که در سی‌وششمین دوره از نمایشگاه بین المللی کتاب، برای این قسمت از غرفه‌ها که پیشانی آنها محسوب می‌شود و بیش از همه به چشم می‌آید، سلیقه بیشتری به خرج داده می‌شد.
به صورت کلی باید گفت نمایشگاه کتاب در ساعات اولیه خود بیش از آنکه آماده میزبانی از علاقه‌مندان به کتاب باشد، در حال چینش و مرتب کردن و غرفه‌آرایی است. رویه‌ای که امیدواریم در سال‌های آینده تغییر کند و شاهد باشیم که در روز اول نمایشگاه همه‌چیز برای یک میزبانی خوب از اهالی کتاب آماده و فراهم است.
نظر شما